நீ நீயுமாய் நான் நானுமாய் புதிரிகளைத் தீர்த்துமாய் புரியாததைப் பகிர்ந்துமாய் சிரித்தும் அழுதும் அடித்தும் அணைத்தும் தனித்தும் கூடியும் தனித்துவத்தை மதித்தும் இன்றுபோல் இல்லாத நாளை நோக்கி நம்பிக்கையுடன்
Tag: Poem
புது விதி
பாரதியின் 96வது நினைவு நாள்…
புது விதி
விட்டுக் கொடார்
தொட்டுந் தொடார்
இட்டும் சட்டென
மட்டுப் போட்டார்.
விதிதனை புதிதாய்
இனி செய்ய
தெளியட்டும்
முதலில் இவரவரும்.
ஹேவிளம்பி
ஹேவிளம்பி
பெற்றது ஒற்றை வெற்றுத்தாள்
வெள்ளை வெள்ளையாய்
உற்றது மற்றொரு நற்பேறு
பச்சை பச்சையாய்
வன்மை இன்மையாய்
மென்மை முன்மையாய்
நன்மை பல விளம்பி
வரவேற்போம் ஹேவிளம்பிதனை !
வார்த்தை குழப்பம் (A fun attempt)
To commemorate International Mother Language Day, I decided to write something for fun in Tamil.
Love
Love
The fragrance you emanate
From a budding heart as you flower
To all that spice you provide to my life
And to all that you cure
Those pains, those aches
How you destress me
How you purify me from deep within...
Clove, I meant Clove. Not Love. Clove... I am such a lousy Love Poet.
காற்றும் கவியும்
இனியும் ஏது தோல்வியே கவியும் தூது போவதேன் காற்றே சொல்லும் வெறுமைகளா பொறுமைகளா நினைவே வெல்லும் வறுமைகளா வறுமைகளா இதையத்தைத் தொட்டுத் தொட்டு நீங்கும் மரணத்தை விட்டு விட்டுச் செல்லும் கனிமொழியாய் என்னை நினைப்பாய் தனிமையிலே என்னை சேர்ப்பாய் ஒரு கணமோ இங்கு மவுனம் மறு கணமோ நீ மறைந்தாய் பேசும் ஊமை ஆனேன் சோகம் தேடிப் போனேன் மலையின் மீதுள்ள சிகரம் கலையரசி தந்த பெருவரம் நிகழ்வு மறக்கவே பகடம் பலிக்கவே முழு நிலவு மெல்லத் தூங்க மேகங்களோ அதை மூட நட்சத்திரங்கள் கூடி தாலாட்டு ஒன்று சொல்ல காலைக் கதிரவன் அகல காக்கை குருவியும் பறக்க மகிழ்வு மிகையவே மனமும் களிக்கவே
Tunnel of Time
Tunnel of Time
There is a tunnel I see,
A treacherous path to flee.
The tunnel is lonely and bare,
Yet full of people who are completely unaware.A tunnel with an unreachable end,
With all its darkness to fend.
Wish they could see the light,
After they shed all their fright.There is an instinct of hope,
Even if the terrain is aslope.
A journey over mounds of grime.
Through the “Tunnel of Time”.
Pasta Poem
The Apple Appreciation Society
The Apple Appreciation Society
They say without Central Asia there would be no Apple.
And I never wondered why!
May be Syria, May be Iran, May be the Turkic peoples,
But someone, somehow made it to North America.
All the way to Cupertino and beyond
‘Jobs’ created thus and are aplenty.
Be it for the shiny persona,
Be it for all the delectable simplicity,
Be it for its multi purpose resourcefulness,
Its core defines the Apple – sometimes single and sometimes dual.
Color makes it distinct, and we all have a preference;
Once you own one, you consume it without any hindrance.
Holding an Apple apparently makes you a hipster,
I just learned about it, while I let those onlookers snicker.
If there ever is one, I am already a member
of this exclusive ‘Apple Appreciation Society’.
Use it once and use it twice, why? use it everyday.
Geniuses may want you, but the Doctors will stay away.
On a Road to the Henge
On a Road to the Henge
Was an ordinary August day, Hot enough to crisp the hay. Rolled and stacked, And a bit ransacked. A pasture of trampled summer grass; Golden shine grappled as I pass, Of dusty summer, the hay smelt yet; Whittled bales, they formed a fret. On a dusky meadow, the lambs lay; As the sun shone, they made hay. The penetrating wind whistled away; Of love and joy, my music of the day.
